آیا به تاثیر خود در روستا یا محله محرومی که تدریس می‌کنید پی برده اید؟
یا مثل هزاران همکار دیگر در تکاپو انتقال به شهرستان و تدریس در مدارس خاص هستید؟
اگر پای صحبت معلمان مناطق محروم بنشینیم به درک از صحبت هایشان می‌رسیم که نسبت به معلمان شهر متفاوت است. اینکه یک روستا یا محله محروم به حضور شما برای آبادانی نیاز دارد با آسودگی مدارس خاص برابر نیست.
معلم در مدارس خاص اگر درس هم ندهد مخاطبانی دارد که به هر نحوی به دنبال درس و مطالعه می‌روند و مطلب را می آموزند. اما معلم مناطق محروم همان پیامبری است که ظهور می‌کند. در تفکرات سبک زندگی و باورهای شاگردان رسوخ می‌کند. پیامبرانه اصلاح و آباد می‌کند. مسائل را یک به یک حل می‌کند. و آینده را برای شاگردان ترسیم می‌کند. آینده‌ایی که حق آنها است. آینده‌ایی که نباید ربوده شود. آینده ایی که نیاز به یک معلم مجرب در ابتدای راه دارد. شما منجی هستید. خودتان را دست کم نگیرید. شما همان پیامبرید. همان نجات دهنده از تاریکی. پیامبر امید و آینده. پیامبر نیکی و اصلاح. پیامبر تفکر و زندگی.
اگر هنوز در پیچ و تاب تارهای کهنه تدریس گیر کرده ایید بال بزنید و پرواز کنید. باید پرواز کنید تا از پیله دربیاورید. تا رشد دهید. خودتان را دست کم نگیرید. ای پیامبران!
نظرتان را در مورد تدریس و تأثیر‌گذاری در شهر یا روستا چیست؟
آخرین نظرات: