نمره اضافی

چند روز قبل کارنامه‌های امتحان ترم اول به والدین داده شد.

وارد کلاسی شدم. یکی از دانش‌آموزان روی صندلی نیم‌‌خیز شد. سگرمه‌هایش در هم بود. ابتدا به آرامی پرسید: « خانم! نمیشه ٠.٢۵ ها رو گرد کنید؟»

جواب دادم: «خیر. نمره وقتی ارزشمنده که شما خودتون بگیریدش. نمره‌ای که من بدم اعتباری نداره»

نامبرده قانع نشده و ادامه داد: « خانم یعنی چی؟ همه معلما این چند صدم رو میدن! الان محدثه فقط بخاطر زبان باید معدلش بکشه پایین!»

انتظارش را از همه کلاس ها و شاگردان داشتم اما نه آن کلاس و آن دانش‌آموز!

تک تک صدایشان بلند شد. بغل دستی‌اش گفت: «خانم! شما خودتونم با همین نمره‌های الکی معلم شدین!»

روحم از این جملات خراش برداشت‌؛ اما نه به فکر انتقام بودم، نه نمره دادن. چون هر دو غلط است. من فقط به فکر ساختن بوده‌ام.

از آن لحظه تا کنون با خودم می‌گویم: « قرار است هر جلسه پاره‌ای نزاع سر بی‌رحمی و نمره ندادن برپا شود و بعد به سراغ درس برویم؟ بناست سر لج و لجبازی ‌بیفتند و چوب لای چرخم بگذارند؟

چطور می‌توانم حالشان را بهتر کنم؟

فیلم درسی پخش کنم؟

امتحان را ساده‌تر طراحی نمایم؟

کارهای گروهی این هفته را اندکی افزایش دهم؟»

پای درس معلمان خوش‌فکر نشسته‌ام تا بهترین نظرات را برگزینم. خوش ندارم رابطه من با آن‌ها نابود شود. ترجیح می‌دهم دلیل انتخابم را متوجه شوند نه اینکه به پای انتقام و لجاجت بگذارند.

به زعم آنان در حقشان ظلم شده، درحالی‌که به نفعشان تصمیم گرفته‌ام. باید درک کنند هر دروغی، هر چند خرد شایسته نیست. برای کوچک‌ترین ترفیع مقام و رتبه باید عرق‌ها ریخت!

دل شکسته‌ام مدام وقایع را نشخوار می‌کرد.

با خودم گفتم: «جدی جدی! چند دفعه دلتو برای چیزی که به صلاحم نبوده و بهم ندادی شکستم؟ چند بار سرت داد زدم؟ تصمیمت رو بردم زیر سوال؟ هر دفعه که دلت ازم گرفت، من بچگی کردم. خدایا! منو ببخش.»

به اشتراک بگذارید

4 پاسخ

  1. امروز در حق منم ظلم شد! بعد از کلی کارای فارغ‌التحصیلی و امضا بگیر و ببر، برام فارغ‌التحصیلی رد نکردن و معلوم نیست چه اتفاقی برای مدارکی که بهشون تحویل دادم افتاده 😐

    کاش هرکسی واقعا بر اساس شایستگی به یک جایگاهی میرسید..
    ممنون از نوشته خوبت

    1. آرزوی عزیزم!
      درک می‌کنم چه ضدحال بزرگی خوردی!
      امیدارم کارت سریع‌تر راه بیفته.
      ممنونم از نگاه زیبات دوست خوبم.

  2. کاش اصلا قرار نبود معلم نمره بده . معلم مثل یه راهنما و دوست میمونه و باید ارتباطش با شاگرداش عمیق باشه. معیار نمره این ارتباط رو خدشه دار میکنه. کاش نمره رو یه معلم دیگه غیر از معلم خودشون میداد

    1. سلام لیلای عزیزم.
      از توجهت بی‌نهایت ممنونم مهربانو.

      درسته. در حال حاضر کیفیت رابطه معلم و دانش‌آموز بر اساس نمره تعیین می‌شه.

      برای من رنج‌آوره که به‌خاطر نمره سر کلاسم حاضر باشن. مشارکت داشته باشن و تکلیف انجام بدن.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پست های مرتبط