تصور کنید در دفتر مدرسه نشسته‌اید و به سخنان معلمان گوش سپرده‌‌‌اید.
معلمی از تجارت شگفت‌انگیز خودش و دیگران زبان به سخن می‌گشاید. تجاربی که به نحوی خاص و تجربه ناپذیرند؛ یعنی برای شما در صورت تجربه کردن زیان‌بار است.
سعی می‌کنید خوب بشنوید، به‌خاطر بسپارید و دقیق تحلیل کنید تا ریشه و علت را بیایید، یا چون سرگرمی برای گذاردن وقت و کمی مسرور شدن از خطاهای دیگران به آن سخنان گوش دهید؟
این دو عمل به ظاهر یکسان و باطنا متمایز در سبک زندگی می ما نقشی مهم و حیاتی‌ای دارند. آن زمانی که صرف شنیدن تجارت می‌شود باید به بهترین شکل ممکن آینده ما را به نحوی اثر بخشد، وگرنه اتلاف وقت محسوب می‌شود. ادراک‌مان از اطراف، باید ما را در جهت رشد ارتقا بدهد.
به یاد داشته باشیم؛ برای کسی که به دنبال علم است حتی در و دیوار هم معلم می‌شود و برای کسی که در گوهر علم، ارزشی نمی‌بیند، حتی معلم چون درو دیوار عمل می‌کند.
همان‌گونه که در روایات و احادیث بسیار به این نکته اشاره شده است که باید از تجربه ها عبرت بگیرم و عبرت آموزی از ابتدای زندگی در جهت افزایش بهره‌وری به‌کار ببندیم.
«فاتّعظوا عباد اللّه بالعبر النّوافع و اعتبروا بالآی السّواطع و ازد جروا بالنّذر البوالغ و انتفعوا بالّذکر و المواعظ…
پس بندگان خدا! از عبرت‌های سودمند پند گیرید، و از نشانه های آشکار عبرت گیرید و از آنچه با بیان رسا شما را ترسانده اند خود را باز دارید، و از یاد آوری‌ها و اندرزها سود برید.»
آخرین نظرات: